"Magpasawalang Hanggan"

September 19, 2016 - Araw ng Lunes. Gate. pasok. nakasira kami ng Epson L220 kaya pinadala ko sa pinsan ko na gumagawa ng printer. Sa taong ito, ang printer ay kasing halaga na nang chalk at black board. Manila paper at pentel pen. Nagsimula ako sa pagharap sa trabaho. Alas dose pa ang klase ko pero alas nueve pa lang nasa eskwelahan na ako. bakit? trabaho. Hindi naman masyadong importante para sa buhay natin pero importante sa buhay ng mga nasa itaas. Wala kasi silang masyadong ginagawa kaya nag iimbento sila ng gagawin. Idadamay pa kami. Itigil na. Hindi naman mahalaga. May pa birthday sa room. bata ko. rich kid. ok lang naman sa akin para sumaya sila. tanong ng magulang . "Ilang po lahat ang dadalhin naming pagkain?" . Huminto ako saglit. nag- isip. Yung hindi sosobra para hindi ako magmukhang nangungurakot. at hindi kukulangin para hindi kami magmukhang madamot sa ibang kaguruan. "35 po." Oppss.. Mali. Kulang. Hinayaan ko na. Hindi ko na maalala kung bakit. pero may sinasabi ako at nauwi iyon sa ganito. "ngayon, bukas at..." Sikat na linya kasi iyon ni Mel Tiangco sa palabas niya sa channel 7. ang Magpakailanman. pero imbis na magpakailanman ang narinig ko. Isang malakas na "Magpasawalang Hanggan" ang narining ko. at natapos iyon sa salitang "Amen". Langya, ginawang dasal ang announcement ko.